Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2019

Να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της παράλυσης, για ένα πραγματικό αντικαπιταλιστικό μέτωπο


Τοποθέτησης της Πρωτοβουλίας για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ
 Αντικαπιταλιστική και Επαναστατική (ΠΑΑΕ)


Το ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 29 Σεπτέμβρη ήταν μια διαδικασία κατώτερη των περιστάσεων. Τα δυο κείμενα που κατατέθηκαν ως αντιπαραθετικές πλατφόρμες (από το ΝΑΡ το πρώτο, από ΣΕΚ και ΑΡΙΣ το δεύτερο) ήταν φτωχά, γενικόλογα και απέφευγαν να δουν κατάματα το πρόβλημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα τρία του επίπεδα: εσωτερική παράλυση, δυσκολία πρωταγωνιστικής εμπλοκής στα τρέχοντα κινήματα, απουσία σαφούς πολιτικού σχεδίου. Το γεγονός ότι όχι μόνο δεν προηγήθηκε μια σοβαρή συζήτηση στα όργανα και τις τοπικές, αλλά ούτε καν είχε ανακοινωθεί στα μέλη η συνεδρίαση, δεν βοήθησε την κατάσταση, όπως είναι φυσικό.
Οργανωτικά αποφεύχθηκε να δοθεί απάντηση στα πιο φλέγοντα ερωτήματα: θα ληφθεί πρωτοβουλία για μια διαδικασία ενοποίησης των διασπασμένων δημοτικών σχημάτων, των δυνάμεών μας στο εργατικό κίνημα, που βαδίζουν σταθερά χώρια τον τελευταίο καιρό, την παρέμβαση των τοπικών, που ήταν διχοτομημένη κατά την προεκλογική περίοδο και πρακτικά ανύπαρκτη σήμερα;
Πολιτικά, έγινε σαφές ότι ορισμένες βασικές διαφωνίες ως προς το σχέδιο και τη στρατηγική είχαν για καιρό μεταμφιεστεί σε αφηρημένες θεωρητικές διαμάχες ή διαφορές εκτίμησης. Ιδιαίτερα η χρόνια πολεμική για τον χαρακτήρα της περιόδου, για το αν κερδίσαμε ή χάσαμε, ήταν σε μεγάλο βαθμό παραπλανητική. Είναι συχνή πρακτική οι διαφορές στο πολιτικό σχέδιο να κρύβονται πίσω από δήθεν αντικειμενικά δεδομένα της εποχής. Το έδειξε το γεγονός ότι τάσεις με τελείως αντιδιαμετρική εκτίμηση για την εποχή (η τεχνητή υπεραισιοδοξία του ΣΕΚ από τη μία, η ηττοπάθεια της Μετάβασης από την άλλη) βρέθηκαν σε κοινό βηματισμό και σύμπλευση σε πολλές περιπτώσεις πρόσφατα, με αποκορύφωμα την προεκλογική πρόταση συνεργασίας στη ΛΑΕ. Από την άλλη, στα λόγια οι δύο εισηγήσεις σήμερα μάλλον συμφωνούσαν, σε μια λίγο-πολύ σωστή εκτίμηση για την εποχή: υπάρχει, από τη μια, προσπάθεια σταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος, από την άλλη, όμως, εμφανίζονται παράγοντες σοβαρής οικονομικής και πολιτικής αστάθειας. Υπάρχουν δύσκολοι ταξικοί συσχετισμοί, αλλά και μια νέα αγωνιστική κινητικότητα, καθώς και σημαντικές πολιτικές εμπειρίες τις οποίες έχουν αντλήσει τα αγωνιζόμενα τμήματα της εργατικής τάξης. Το πραγματικό πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι κάποια θεμελιωδώς διαφορετική εκτίμηση, αλλά το ποιο πολιτικό σχέδιο και ποια φυσιογνωμία θέλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2019

Στις 7 Ιούλη, Στηρίζουμε-Ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ


Πρωτοβουλία για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αντικαπιταλιστική και Επαναστατική

Μετά από 4 χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η απάτη της κυβέρνησης που θα ερχόταν να μας σώσει, εύκολα, με μια απλή ψήφο, έχει αποκαλυφθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρέτησε πιστά τα συμφέροντα των Ελλήνων καπιταλιστών και τα σχέδια των τεχνοκρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έφερε το τρίτο μνημόνιο, εφάρμοσε άγρια λιτότητα, ιδιωτικοποίησε δημόσιο πλούτο – με λίγα λόγια, έκανε ακόμα πιο γρήγορα και με πολύ λιγότερες κοινωνικές αναταράξεις ό,τι έκαναν και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Και, ακριβώς όπως και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει αυτό που της αξίζει και θα πέσει με πάταγο.
Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη έρχεται και, στο έδαφος που έχει στρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ,  μπορεί να υπόσχεται στους καπιταλιστές ακόμα πιο ξεδιάντροπη επιβολή των συμφερόντων τους, ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση και καταπίεση για τους εργαζομένους. Οι μισητοί χαρτογιακάδες της ΝΔ υπόσχονται στα αφεντικά περισσότερα κέρδη, με εργαζόμενους που θα δουλεύουν 7 μέρες την εβδομάδα, χωρίς κανένα δικαίωμα. Δεν θα το πετύχουν. Αυτό που θα αποτρέψει, όμως, τη νέα επίθεση της πολιτικής ναυαρχίδας  του κεφαλαίου, της ΝΔ, δεν είναι η «προοδευτική Συμμαχία» του ΣΥΡΙΖΑ, με τον εσμό των πασόκων, των δεξιών και των πολιτικών γυρολόγων. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι χαμένη ψήφος.
Αυτό που θα αποτρέψει τα σχέδια της επόμενης κυβέρνησης είναι το κίνημα των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας, όλων των καταπιεσμένων. Αν ο Μητσοτάκης απέτυχε να εφαρμόσει την αξιολόγηση στο δημόσιο για απολύσεις και ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και ανεργία ως υπουργός, θα φροντίσουμε να αποτύχει ακόμα περισσότερο ως πρωθυπουργός.

Τετάρτη 10 Απριλίου 2019

Τοποθέτηση της ΠΑΑΕ για την κατάσταση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την αναγκαιότητα της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής αριστεράς


Η κατάσταση απογοήτευσης και αμηχανίας, η οποία έχει διαμορφωθεί στο εργατικό κίνημα, σαν αποτέλεσμα της εφαρμοζόμενης αστικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και της στρατηγικής των πλατιών μετώπων για μια «αριστερή κυβέρνηση» εξακολουθεί να βαραίνει στη σημερινή συγκυρία. Παρόλα αυτά, υπάρχουν τα πρώτα παραδείγματα αγώνων που ξεφεύγουν από αυτό το κλίμα, και μπορούν να ανοίξουν έναν νέο κύκλο μαχητικών διεκδικήσεων. Ταυτόχρονα, ένα μεγάλο τμήμα αγωνιστών και αγωνιστριών έχουν αποκτήσει σημαντική πολιτική εμπειρία μέσα από τους αγώνες της τελευταίας δεκαετίας. Σε αυτό το πλαίσιο, μια ενωμένη ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική αριστερά υποχρεούται και μπορεί να παίξει αναντικατάστατο ρόλο, τόσο για την αντεπίθεση του κινήματος, όσο και για τον περιορισμό της καταστροφικής επιρροής του ρεφορμισμού στο εσωτερικό του. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σημείο αναφοράς αυτής της αριστεράς είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που έχει το μέγεθος και τη δυνατότητα να παίξει αυτό τον ρόλο.
Οι επερχόμενες τριπλές εκλογές θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια σημαντική ευκαιρία να ανοιχτεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην κοινωνία, να μιλήσει στην εργατική τάξη, τη νεολαία, τους άνεργους και τις άνεργες, τα καταπιεσμένα στρώματα και κοινωνικές ομάδες και να εκμεταλλευτεί τη δυνατότητα που της δίνεται προκειμένου να μιλήσει ανοιχτά για το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και το πρόταγμά μας. Ωστόσο, βρίσκουν δυστυχώς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα πρόθυρα της πολιτικής και οργανωτικής διάλυσης. Η διάσπαση των δυνάμεών της αναφορικά με τις εκλογές στο Δήμο Αθηναίων, αλλά και σε άλλες πόλεις, δημιουργεί μια εικόνα μη υπερασπίσιμη προς τα έξω. Οι εκατέρωθεν μεγαλοστομίες περί θέσης μάχης, μαζικότητας και δυναμικής των υποψηφιοτήτων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς δεν μπορούν να κρύψουν κάτω από το χαλί τη διαμορφωθείσα πολιτική πραγματικότητα, η οποία δημιουργεί ήδη απογοήτευση σε ένα υπαρκτό και σημαντικό δυναμικό, που πιστεύει στην αναγκαιότητα και τη δυνατότητα ύπαρξης μιας ανεξάρτητης, μαζικής και ενωτικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς και το οποίο εγκαταλε αντικείμενο σπέκουλας και εκμετάλλευσης από τους άλλους πολιτικούς χώρους, από τη ρεφορμιστική αριστερά ως την ακροδεξιά. Το να αποκρύψουμε την πραγματική κατάσταση δεν θα βοηθήσει σε τίποτα την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντιθέτως μια ανοιχτή συζήτηση μπροστά στα μάτια των υποστηρικτών της μπορεί να συμβάλει στην υπέρβαση της κρίσης.

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2018

Συμβολή της Πρωτοβουλίας για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αντικαπιταλιστική και Επαναστατική στο ΠΣΟ του Οκτώβρη 2018


Η τυπική έξοδος από τα μνημόνια δεν φέρνει χαλάρωση της λιτότητας, ούτε «δίκαιη ανάπτυξη», όπως διαλαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Φέρνει μια πληθώρα συμφωνημένων μέτρων και τερατώδη πλεονάσματα του προϋπολογισμού που δεν μπορούν παρά να σημαίνουν λιτότητα χωρίς τέλος και συμπίεση εργατικών δικαιωμάτων και μισθών στο διηνεκές. Η πραγματική υπόσχεση της κυβέρνησης απευθύνεται στην αστική τάξη: είναι η υπόσχεση της σταθεροποίησης του ελληνικού καπιταλισμού και της κερδοφορίας του, και της προστασίας της εύρυθμης λειτουργίας του ευρωπαϊκού καπιταλισμού.
Όσο και να φαντασιώνονται όμως την καπιταλιστική ανάπτυξη, κυβέρνηση, κοινοβουλευτική αντιπολίτευση και διεθνή επιτελεία δεν μπορούν να αποφύγουν τους κραδασμούς μιας παγκόσμιας κρίσης που συνεχίζεται, με αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης και νέες σοβαρές αναταράξεις, από την Τουρκία και την Ιταλία, μέχρι την Αργεντινή. Και κυρίως δεν μπορούν να αποφύγουν νέους εργατικούς αγώνες. Η απογοήτευση που σκόρπισε η απατηλή κοινοβουλευτική υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα το εργατικό κίνημα σε ύφεση.

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

Τροποποιήσεις της Πρωτοβουλίας για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αντικαπιταλιστική και Επαναστατική για την 4η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Οι παρακάτω εκτεταμένες τροποποιήσεις των ενοτήτων Β2 και Γ3 αποτελούν την πολιτική πλατφόρμα-πρόταση της ΠΑΑΕ προς τις τοπικές και κλαδικές επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και προς την 4η Συνδιάσκεψη.

Τροποποίηση 1
[σε αντικατάσταση της ενότητας Β2 (σημεία 14-16)]

Β2. Εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Επιθετική πολιτική για την γεωπολιτική αναβάθμιση της αστικής τάξης σε συνεργασία με τον αμερικάνικο και ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό

14. Στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής η κυβέρνηση συνεχίζει την επικίνδυνη πολιτική ευθυγράμμισης με ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΕΕ και τον άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου-Ισραήλ, με στόχο την αναβάθμιση της θέσης και του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης στη διεκδίκηση των ενεργειακών πόρων και των δρόμων μεταφοράς τους στην ευρύτερη περιοχή και την υπεράσπιση της οικονομικής και στρατιωτικής της ισχύος στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο.
Η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα και των υπουργών του στις ΗΠΑ και η συνάντηση με τον πρόεδρο Τραμπ σήμαναν την ακόμα στενότερη πρόσδεση στους τυχοδιωκτισμούς των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και το χάος των ανταγωνισμών στην ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Η ελληνική κυβέρνηση εμφανίστηκε πρόθυμη να συμμετάσχει ως «στρατηγικός εταίρος» στα εγκλήματα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, αποσκοπώντας σε ανταλλάγματα που θα αναβαθμίσουν τη θέση του ελληνικού καπιταλισμού στην περιοχή σε σχέση με τον τουρκικό καπιταλισμό (ΑΟΖ, επέκταση χωρικών υδάτων κλπ). Όποτε η ελληνική αστική τάξη έκανε αντίστοιχες τυχοδιωκτικές επιλογές η εργατική τάξη οδηγήθηκε σε τραγωδίες.