Να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της παράλυσης, για ένα πραγματικό αντικαπιταλιστικό μέτωπο

Τοποθέτησης της Πρωτοβουλίας για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 Αντικαπιταλιστική και Επαναστατική (ΠΑΑΕ)

Το ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 29 Σεπτέμβρη ήταν μια διαδικασία κατώτερη των περιστάσεων. Τα δυο κείμενα που κατατέθηκαν ως αντιπαραθετικές πλατφόρμες (από το ΝΑΡ το πρώτο, από ΣΕΚ και ΑΡΙΣ το δεύτερο) ήταν φτωχά, γενικόλογα και απέφευγαν να δουν κατάματα το πρόβλημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα τρία του επίπεδα: εσωτερική παράλυση, δυσκολία πρωταγωνιστικής εμπλοκής στα τρέχοντα κινήματα, απουσία σαφούς πολιτικού σχεδίου. Το γεγονός ότι όχι μόνο δεν προηγήθηκε μια σοβαρή συζήτηση στα όργανα και τις τοπικές, αλλά ούτε καν είχε ανακοινωθεί στα μέλη η συνεδρίαση, δεν βοήθησε την κατάσταση, όπως είναι φυσικό.

Οργανωτικά αποφεύχθηκε να δοθεί απάντηση στα πιο φλέγοντα ερωτήματα: θα ληφθεί πρωτοβουλία για μια διαδικασία ενοποίησης των διασπασμένων δημοτικών σχημάτων, των δυνάμεών μας στο εργατικό κίνημα, που βαδίζουν σταθερά χώρια τον τελευταίο καιρό, την παρέμβαση των τοπικών, που ήταν διχοτομημένη κατά την προεκλογική περίοδο και πρακτικά ανύπαρκτη σήμερα;

Πολιτικά, έγινε σαφές ότι ορισμένες βασικές διαφωνίες ως προς το σχέδιο και τη στρατηγική είχαν για καιρό μεταμφιεστεί σε αφηρημένες θεωρητικές διαμάχες ή διαφορές εκτίμησης. Ιδιαίτερα η χρόνια πολεμική για τον χαρακτήρα της περιόδου, για το αν κερδίσαμε ή χάσαμε, ήταν σε μεγάλο βαθμό παραπλανητική. Είναι συχνή πρακτική οι διαφορές στο πολιτικό σχέδιο να κρύβονται πίσω από δήθεν αντικειμενικά δεδομένα της εποχής. Το έδειξε το γεγονός ότι τάσεις με τελείως αντιδιαμετρική εκτίμηση για την εποχή (η τεχνητή υπεραισιοδοξία του ΣΕΚ από τη μία, η ηττοπάθεια της Μετάβασης από την άλλη) βρέθηκαν σε κοινό βηματισμό και σύμπλευση σε πολλές περιπτώσεις πρόσφατα, με αποκορύφωμα την προεκλογική πρόταση συνεργασίας στη ΛΑΕ. Από την άλλη, στα λόγια οι δύο εισηγήσεις σήμερα μάλλον συμφωνούσαν, σε μια λίγο-πολύ σωστή εκτίμηση για την εποχή: υπάρχει, από τη μια, προσπάθεια σταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος, από την άλλη, όμως, εμφανίζονται παράγοντες σοβαρής οικονομικής και πολιτικής αστάθειας. Υπάρχουν δύσκολοι ταξικοί συσχετισμοί, αλλά και μια νέα αγωνιστική κινητικότητα, καθώς και σημαντικές πολιτικές εμπειρίες τις οποίες έχουν αντλήσει τα αγωνιζόμενα τμήματα της εργατικής τάξης. Το πραγματικό πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι κάποια θεμελιωδώς διαφορετική εκτίμηση, αλλά το ποιο πολιτικό σχέδιο και ποια φυσιογνωμία θέλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Στις 7 Ιούλη, Στηρίζουμε-Ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Πρωτοβουλία για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αντικαπιταλιστική και Επαναστατική

Μετά από 4 χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η απάτη της κυβέρνησης που θα ερχόταν να μας σώσει, εύκολα, με μια απλή ψήφο, έχει αποκαλυφθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρέτησε πιστά τα συμφέροντα των Ελλήνων καπιταλιστών και τα σχέδια των τεχνοκρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έφερε το τρίτο μνημόνιο, εφάρμοσε άγρια λιτότητα, ιδιωτικοποίησε δημόσιο πλούτο – με λίγα λόγια, έκανε ακόμα πιο γρήγορα και με πολύ λιγότερες κοινωνικές αναταράξεις ό,τι έκαναν και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Και, ακριβώς όπως και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει αυτό που της αξίζει και θα πέσει με πάταγο.

Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη έρχεται και, στο έδαφος που έχει στρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ,  μπορεί να υπόσχεται στους καπιταλιστές ακόμα πιο ξεδιάντροπη επιβολή των συμφερόντων τους, ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση και καταπίεση για τους εργαζομένους. Οι μισητοί χαρτογιακάδες της ΝΔ υπόσχονται στα αφεντικά περισσότερα κέρδη, με εργαζόμενους που θα δουλεύουν 7 μέρες την εβδομάδα, χωρίς κανένα δικαίωμα. Δεν θα το πετύχουν. Αυτό που θα αποτρέψει, όμως, τη νέα επίθεση της πολιτικής ναυαρχίδας  του κεφαλαίου, της ΝΔ, δεν είναι η «προοδευτική Συμμαχία» του ΣΥΡΙΖΑ, με τον εσμό των πασόκων, των δεξιών και των πολιτικών γυρολόγων. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι χαμένη ψήφος.

Αυτό που θα αποτρέψει τα σχέδια της επόμενης κυβέρνησης είναι το κίνημα των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας, όλων των καταπιεσμένων. Αν ο Μητσοτάκης απέτυχε να εφαρμόσει την αξιολόγηση στο δημόσιο για απολύσεις και ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και ανεργία ως υπουργός, θα φροντίσουμε να αποτύχει ακόμα περισσότερο ως πρωθυπουργός.

Εκδήλωση, 10 χρόνια ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η αναγκαιότητα και το μέλλον της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς

Τοποθέτηση της ΠΑΑΕ για την κατάσταση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την αναγκαιότητα της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής αριστεράς

Η κατάσταση απογοήτευσης και αμηχανίας, η οποία έχει διαμορφωθεί στο εργατικό κίνημα, σαν αποτέλεσμα της εφαρμοζόμενης αστικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και της στρατηγικής των πλατιών μετώπων για μια «αριστερή κυβέρνηση» εξακολουθεί να βαραίνει στη σημερινή συγκυρία. Παρόλα αυτά, υπάρχουν τα πρώτα παραδείγματα αγώνων που ξεφεύγουν από αυτό το κλίμα, και μπορούν να ανοίξουν έναν νέο κύκλο μαχητικών διεκδικήσεων. Ταυτόχρονα, ένα μεγάλο τμήμα αγωνιστών και αγωνιστριών έχουν αποκτήσει σημαντική πολιτική εμπειρία μέσα από τους αγώνες της τελευταίας δεκαετίας. Σε αυτό το πλαίσιο, μια ενωμένη ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική αριστερά υποχρεούται και μπορεί να παίξει αναντικατάστατο ρόλο, τόσο για την αντεπίθεση του κινήματος, όσο και για τον περιορισμό της καταστροφικής επιρροής του ρεφορμισμού στο εσωτερικό του. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σημείο αναφοράς αυτής της αριστεράς είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που έχει το μέγεθος και τη δυνατότητα να παίξει αυτό τον ρόλο.

Οι επερχόμενες τριπλές εκλογές θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια σημαντική ευκαιρία να ανοιχτεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην κοινωνία, να μιλήσει στην εργατική τάξη, τη νεολαία, τους άνεργους και τις άνεργες, τα καταπιεσμένα στρώματα και κοινωνικές ομάδες και να εκμεταλλευτεί τη δυνατότητα που της δίνεται προκειμένου να μιλήσει ανοιχτά για το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και το πρόταγμά μας. Ωστόσο, βρίσκουν δυστυχώς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα πρόθυρα της πολιτικής και οργανωτικής διάλυσης. Η διάσπαση των δυνάμεών της αναφορικά με τις εκλογές στο Δήμο Αθηναίων, αλλά και σε άλλες πόλεις, δημιουργεί μια εικόνα μη υπερασπίσιμη προς τα έξω. Οι εκατέρωθεν μεγαλοστομίες περί θέσης μάχης, μαζικότητας και δυναμικής των υποψηφιοτήτων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς δεν μπορούν να κρύψουν κάτω από το χαλί τη διαμορφωθείσα πολιτική πραγματικότητα, η οποία δημιουργεί ήδη απογοήτευση σε ένα υπαρκτό και σημαντικό δυναμικό, που πιστεύει στην αναγκαιότητα και τη δυνατότητα ύπαρξης μιας ανεξάρτητης, μαζικής και ενωτικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς και το οποίο εγκαταλε αντικείμενο σπέκουλας και εκμετάλλευσης από τους άλλους πολιτικούς χώρους, από τη ρεφορμιστική αριστερά ως την ακροδεξιά. Το να αποκρύψουμε την πραγματική κατάσταση δεν θα βοηθήσει σε τίποτα την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντιθέτως μια ανοιχτή συζήτηση μπροστά στα μάτια των υποστηρικτών της μπορεί να συμβάλει στην υπέρβαση της κρίσης.

Εκδήλωση: Η πολιτική κατάσταση και οι επερχόμενες εκλογές