Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

Μια διακριτή πρόταση για την 3η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και για την επόμενη μέρα

Τους τελευταίους μήνες, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προχώρησε, εκ των πραγμάτων, σε ορισμένες απαραίτητες πολιτικές και προγραμματικές αποσαφηνίσεις. Η αταλάντευτη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων, η πρωταγωνιστική της στάση στις κινητοποιήσεις πριν το δημοψήφισμα και η θέση που έχει κατακτήσει στο κίνημα της δίνουν τη δυνατότητα να αποτελέσει έναν μαζικό πόλο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς κι ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο στην ταξική πάλη. Η κάθοδος στις εκλογές με ένα αυτόνομο ψηφοδέλτιο, παρότι δεν αποφασίστηκε εύκολα και χωρίς αντιφάσεις, ήταν ένα κρίσιμο στοιχείο για αυτή την προοπτική.
Η συνδιάσκεψη του Μάρτη παρέχει την ευκαιρία να εμπεδωθεί μια νέα τροχιά, μακριά από τα λάθη του παρελθόντος. Κρύβει, όμως, και σοβαρούς κινδύνους: να διαιωνιστεί η αβεβαιότητα, οι αντιφάσεις και οι παλινωδίες μεταξύ δύο διαφορετικών σχεδίων, της πολιτικής αυτοτέλειας του αντικαπιταλιστικού χώρου, από τη μια, και της συγχώνευσης με μη αντικαπιταλιστικές, ρεφορμιστικές δυνάμεις στο πλαίσιο ενός ευρύτερου πολιτικού μετώπου ή “πολιτικής συνεργασίας”.
Αυτό που βασικά κρίνεται στη συνδιάσκεψη δεν είναι η μια ή η άλλη εκτίμηση, ούτε το ένα ή το άλλο επιμέρους σύνθημα ή προγραμματικό σημείο. Πολλά από αυτά τίθενται σωστά στα κείμενα. Αυτό που πραγματικά κρίνεται, όμως, είναι ένα ζήτημα προσανατολισμού.