Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ αντικαπιταλιστική και επαναστατική

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί συλλογική συμβολή και κάλεσμα για τη διαμόρφωση ενός ρεύματος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που θα διεκδικήσει έναν αντικαπιταλιστικό/επαναστατικό προσανατολισμό. Κατατίθεται στα πλαίσια της διαδικασίας πριν τη συνδιάσκεψη και ζητάμε να συζητηθεί σε όλες τις τοπικές, με εισήγηση από κάποιον ή κάποια εκ των υποστηρικτών του. Προσκαλούμε όσους συντρόφους και συντρόφισσες έχουν παρόμοιους προβληματισμούς και ενδιαφέρονται για την έκφραση μιας τέτοιας άποψης στη συνδιάσκεψη  να επικοινωνήσουν (είτε προσωπικά τους υπογράφοντες και υπογράφουσες, είτε με e-mail στη διεύθυνση antarsya.anticapitalist@gmail.com) και να συμμετάσχουν ισότιμα στην προσπάθεια, προσθέτοντας αν θέλουν και την υπογραφή τους στο κείμενο.
  
Σε ποια περίοδο είμαστε;

Η καπιταλιστική κρίση δεν έχει επουλωθεί. Είναι διεθνής, δομική και ιστορικών διαστάσεων. Το σύστημα δεν έχει σταθεροποιηθεί, ούτε σε οικονομικό ούτε σε πολιτικό επίπεδο. Αυτή η παραδοχή σχετικά με την περίοδο που διανύουμε, η οποία επιβεβαιώθηκε και με τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων, είναι το θεμέλιο για μια επαναστατική πολιτική σήμερα. Από μόνη της όμως δεν αρκεί. Θα πρέπει να βγάλει κανείς και τα απαραίτητα συμπεράσματα από αυτή: υπάρχει σήμερα η δυνατότητα μαζικών εξεγέρσεων, έως και προεπαναστατικών και επαναστατικών καταστάσεων. Δεν είμαστε σε περίοδο ομαλότητας και “συσσώρευσης όρων”, αλλά σε περίοδο γρήγορων αλλαγών, άμεσων κινδύνων και επαναστατικών ευκαιριών.
Στην Ελλάδα, από το 2010 και μετά, το κίνημα πέρασε δύο φάσεις: μια φάση ορμητική και μια φάση σχετικής αμηχανίας και κοινοβουλευτικής αναμονής, παρά τους σημαντικούς επιμέρους αγώνες. Ευθύνες για τη δεύτερη φάση έχουν οι συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το ΚΚΕ, που προέβαλαν την ψήφο ως μοναδική διέξοδο. Η αδυναμία και η πολιτική ανωριμότητα της επαναστατικής αριστεράς, που παρότι πρωτοστάτησε σε πολλούς αγώνες δεν κατάφερε να αναδείξει μια αντικαπιταλιστική ηγεσία κι ένα ανάλογο σχέδιο για το εργατικό κίνημα, δεν της επέτρεψε να γίνει αντίβαρο στην κοινοβουλευτική στροφή.